یک دنیا حرف برای تو دارم ، یک دنیا پر از حرفهای نگفته، یک دنیا پر از بغض های نشکفته.

با منی ، هر جا و اینک آمده ام تا مثل همیشه سنگ صبور روزهای دلتنگی ام باشی!

دلم به وسعت یک آسمان تیره غمگین است . صدایی نیست ، مأوایی نیست ، حتی سایبان روزهای دلتنگی نیز دیگر جوابگوی دلتنگی هایم نیست.

من آمده ام! اینجا ، کنار دلواپسی های شبانه ات،‌ کنار شعله ور شدن شمع وجودت ،اما نمی دانم چرا دلم آرام نمی گیرد...

دلم گرفته، دلم سخت در سینه گرفته، با تمام وجود تو را می خوانم ؛

از تو چیزی نمی خواهم جز دریای بی ساحل وجودت را، جز دستهای مهربانت را، جز نگاه آرامت را که دیرزمانی است در سیل بــاد بـــی وفـــای زمـــانه گــم کرده ام.

هــــر شب حضــورت را در کلبـــــه خیال خویش می آورم، وجودت را با تمــــام هستـــــی باقیمانده در نهانخانه قلبم نهان می کنم ، چشم هایم را باز نمی کنم تا شاید بتوانم تصویرت را بر روی پلک های بسته ام حک کنم ، اما باز هم جای تو خالی است... .

شاید اگر جای تو بودم ؛ کمی، فقط کمی برای مرگ تدریجی نیلوفرهای خاطره اشک می ریختم.... ،

شاید اگر جای تو بودم ؛ طاقت دیدن چشم های خیره و خسته ات را نداشتم.....،

شاید اگر جای تو بودم؛ بلور بغضم را با تلنگری آسان می شکستم تا بدانی، تا بدانی که چقـــــدر دوستـــت دارم....

روزی صد بار با هم خداحافظی کردیم اما افسوس معنای خداحافظی را زمانی فهمیدم که تو را به خدا سپردم!

این بار که به دیدنم آمدی ، برایم گلاب بیاور ، دستهایت تنها سنگ سردِ خانه ام را احساس خواهند کرد.. اما ؛ بدان یاس های سپید احساسم هنوز گرم گرم اند و چشم براه دیدارت هستم......**

امروز را برای بیان عشق به عزیزانت غنیمت شمار، شاید فردا احساسی باشد، اما عزیزی نه!

نيستشــــــــ

دختری در عذاب تنهایی غرق در التهاب می میرد.در نگاه .

دو چشم خسته ی او زندگی موج می زد , غافل ازاینکه همه رؤیاست ،

عاقبت در سراب می میرد. چشم هایش پر است از حسرت، حسرت لحظه هایـی-

رؤیایی،چشم هایی که پر ز رؤیا بود آن زمان چون شهاب می میرد. دست های نیاز او آن وقت

رو به سوی ستاره بالا رفت، دخترک در شکوه راز و نیاز، لحظه ی استجاب می میرد و پریشان و خسته

و غمگین در خیالش که اشتباهم چیست؟ این چه جرمیست هر زمان احساس درهمین ارتکاب

می میرد ... زیر آوار غصه ها خم شد آهی از عمق قلب او برخاست، بی خبر از هم اینکه

جرمش چیست، پاسخی بی جواب می میرد. بعد از آن لحظه های بارانی

چهره اش را کشید و قابش کرد، زیر آن هم نوشت این چهره

زیر آوار قاب می میرد. آسمان پر از ستاره و صاف از

ستاره تهی شد و غمگین زیر رگبار آسمان آن

شب دختری در عمق خواب می میرد

خواب..........بیداری**

نه ... من می میرم این دفعه دیگه طاقت نمی یارم

ازین گهواره ی شونه ت سرم رو بر نمی دارم

بزار تا قامتم خم شه بفهمم زندگی سخته

یه کم آروم بگیرم تا بگن این مرد خوش بخته

همه ش دیشب توی خوابم یه حسی مثل مردن بود

تموم قلب من می سوخت شبیه تیر خوردن بود

همین تصویر رفتن رو به چشم خواب می دیدم

خداحافظ خداحافظ همین رو خواب می دیدم

نه ... من می میرم این دفعه به جون تو قسم خوردم

قسم به آخرین گریه تو خواب دیشبم مردم

لب شیرین تو ای کاش منو از شب رها می کرد

کمی دلداریم می دادو اسمم رو صدا می کرد

ببین لبریز افسوسم واسه یک لحظه بیداری

برو چشمامو می بندم خداحافظ تو حق داری

ببین تمام من شدی ...

ببين تمام من شدي اوج صداي من شدي

بت مني شكستمت وقتي خداي من شدي

ببين به يك نگاه تو تمام من خراب شد

چه كردي با سراب من كه قطره قطره آب شد

به ماه بوسه مي زنم به كوه تكيه مي كنم

به من نگاه كن ببين به عشق تو چه مي كنم

منو به دست من بكش به نام من گناه كن

اگر من اشتباهتم هميشه اشتباه كن

نگو به من گناه تو به پاي من حساب نيست

كه از تو آرزوي من به جز همين عذاب نيست

هنوز مي پرستمت هنوز ماه من تويي

هنوز مومنم ببين تنها گناه من تويي

به ماه بوسه مي زنم به كوه تكيه مي كنم

به من نگاه كن ببين به عشق تو چه مي كنم

می پوسم ...

شبیه باد پاییزی پس از تو قسمت بادم

خداحافظ ولی هرگز نخواهی رفت از یادم

خداحافظ واین یعنی در این اندوه می میرم

در این تنهایی مطلق که می بندد به زنجیرم

و بی تو لحظه ای حتی دلم طاقت نمی گیرد

و برف نا امیدی برسرم یکریز می بارد

چگونه بگذرم از عشق از دلبستگیهایم

چگونه می روی با اینکه می دانی چه تنهایم

همیشه باتوبودن های من دیری نمی پاید

و بعد از تو کسی دیگر به دیدارم نمی آید

تمام لحظه هایم پراز تکرار بی رحمیست

چگونه می توان با این همه نامهربانی زیست

ببین دلتنگ دلتنگم از این بی حاصلی لبریز

و این را خوب می دانم که می پوسم در این پاییز

خداحافظ گل لادن .تموم عاشقا باختن

ببين هم گريه هام از عشق .چه زندوني برام ساختن

خداحافظ گل پونه .گل تنهاي بي خونه

لالايي ها ديگه خوابي به چشمونم نمي شونه

يكي با چشماي نازش دل كوچيكمو لرزوند

يكي با دست ناپاكش گلاي باغچمو سوزوند

تو اين شب هاي تو در تو . خداحافظ گل شب بو

هنوز آوار تنهايي داره مي باره از هر سو

خداحافظ گل مريم .گل مظلوم پر دردم

نشد با اين تن زخمي به آغوش تو برگردم

نشد تا بغض چشماتو به خواب قصه بسپارم

از اين فصل سكوت و شب غم بارونو بردارم

نمي دوني چه دلتنگم از اين خواب زمستوني

تو كه بيدار بيداري بگو از شب چي مي دوني

تو اين روياي سر دم گم .خداحافظ گل گندم

تو هم بازيچه اي بودي . تو دست سرد اين مردم

خداحافظ گل پونه . كه باروني نمي توني

...طلسم بغضو برداره .از اين پاييز ديوونه خداحافظ .....!

***

نزدیک میشم وقتی حواست نیست

اونقد که مرزی جز لباست نیست!

از پشتِ سر چشماتو میگیرم

بگو کی ام؟ وگرنه می میرم...

نزدیک میشم وقتی حواست نیست

اونقد که مرزی جز لباست نیست

از پشت سر چشماتو میگیرم

بگو کی ام که برگشتم !؟

بگو ! وگرنه می میرم

منم اونکه تظاهر کرد نداره دیگه احساسی

شاید واسه همینم هست که دستامو نمیشناسی

منم اونکه ازت دوره ولی قهرش حقیقت نیست

اون که با تموم دلتنگیش تولد ِ تو دعوت نیست!

شاید از صورت ِخستم...از این لحن ِ غم آلودم

بفهمی من کی ام امشب! کجای زندگیت بودم!

نمیخواستم بدونی تو چرا به گریه افتادم...

اگر اصرار میکردم تو رو از دست میدادم ! . . .

منم اونکه تظاهر کرد نداره دیگه احساسی

شاید واسه همینم هست که دستامو نمیشناسی !!

منم اونکه ازت دوره ولی قهرش حقیقت نیست!

که با تمام ِ دلتنگیش! تولد ِ تو دعوت نیست  !