تا نباشی

با ســیمِ نازِ مژه‌هات يه عُمــر گيتـــار می‌زنم

نگاهِ‌ تـو کـوک نکنی من خودمــــو دار می زنم

چشــات اگـــه روپنجـره‌م طرح ســتاره نزنــن

دست‌خودم نيست دلمو به در و ديوار می‌زنم

تو نباشی من مثِ اون دخترکی که گمشده

گوشـه کوچه می‌شينم از غم تو زار می‌زنم

*****

گاهي...

گاهي احساس مي کني با وجود همه چيز،
هيچ چيز نداري، گاهي ميان آشناهاي قديمي
نشسته‌اي،‌ اما باز هم غريبه اي.
بعضي وقت‌ها مي دانـــــــــي دلت پر است،
اما جايي را سراغ نداري که غصـــــــــه‌هـايت را
بازگو کني.
گـــــــاهي وقت‌ها حتي ديوارهاي اتاقت هم
از دست تو خسته شده اند و ديـــــــــــگر طاقت
شنيدن حرفهــــــــــاي پراز اندوه تو را ندارند. آن
وقت است که چشــــــــم‌هايت به يکباره هواي
باريدن مي کند.

ديشب براي من از آن گاهي وقت‌ها بود

****

بين من و عشق تو ولي فاصله اي نيست

گفتم که صبر کن و گوش به من دار

گفتي که نه بايد بروم حوصله اي نيست

پرواز عجب عادت خو بيست ولي

تو رفتي و ديگر اثر از چلچله اي نيست

گفتي که کمي فکر خودم باشم و آنوقت

جز عشق تو در خاطر من مشغله اي نيست

رفتي تو خدا پشت و پناهت به سلامت

بگذار بسوزد دل من مسئله اي نيست